Studio Job in het Textielmuseum Tilburg

Hoe worden die mooie stoffen toch allemaal gemaakt? Dit is een vraag die we ons wel eens stellen. In het textielmuseum zochten we naar een antwoord.

Na de auto geparkeerd te hebben op de gratis parkeerplaats, waar vind je nog zoiets, liep ik het pleintje op voor het museum. Wat me opviel was het “oude” industriële gebouw ,waar vroeger

de weefstoffen gemaakt werden, en het nieuwe glazen gedeelte, waar het centrale gedeelte van het museum in is gevestigd. Door de grote ramen zag ik enorme banken staan met een kleurrijk spektakel van draden en enorme stoffen slingers, gekroond, die wel uit de lucht kwamen vallen. Hier was dan ook de ingang en het restaurant. Eerst natuurlijk effe neuzen in het oude gebouw.

Enorme machines waren hier bezig met het spinnen van de garens uit wol tot een draad waar in vroegere tijden dekens uit werden gemaakt. Wie kent ze niet. De dekens, warm en behaaglijk, bij oma of in je eigen huis. Een belangrijk deel van je uitzet. Dure aanschaf, maar ging ook zeker 25 jaar mee. Verderop ratelden de machines die aan het werk waren om het bekende “ Brabants ruitje” te maken en andere mooie stoffen. Weefgetouwen die de mooiste kunstwerken maakten, tafelkleden en wandkleden.

Maar de stoffen moeten natuurlijk ook geverfd worden. Jammer dat de ververij niet draaide. Alle kleuren van de regenboog, garens op klossen in een groot rek. Er stond zelfs een borduurmachine die bezig was met het steken van de ” Franse lelie”.

Het meest indrukwekkende vond ik het “tuften”. Waar ik in vroegere tijden urenlang zat om draden te snijden en deze vervolgens te knopen op een stramien met voorgetekende patronen wordt dit hier op een heel dun doek gedaan, met elektrisch gereedschap en razend vlug. Dia’s worden uitvergroot en daarna op een groot doek geportretteerd. Vervolgens wordt de draad gespannen in de knoophamer en kan het werk beginnen. Door de druk waarmee de hamer werkt worden de openingen tussen de draden van het doek opengeblazen en gaat de draad er door en snijdt de knoophamer ook zelf de draadjes af. Als het doek klaar is wordt het aan de achterkant gelijmd en komt er jute overheen. Een prachtig (wand)kleed als resultaat.

Na een korte pauze in het restaurant, waar ze heerlijke koffie en verrukkelijk lekkere worteltaart serveerden en de ober rond liep met een prachtige doek met insecten aan zijn riem (Studio Job), even bij de damastafdeling kijken. In de damastwasserij werden de lappen van wel 50 meter lang gewassen en gedroogd. Daarna uiteraard gestreken. Fantastische patronen die ook weer de sfeer van vroeger opriepen. De feestelijk gedekte tafel met kerst.

Dat kinderen ook welkom zijn in het textielmuseum bleek wel uit de de leuke werkjes die diverse scholen hadden gemaakt in de workshop. In een ruimte met een hele lange speelse kleurrijke bank kon je genieten van diverse werkjes. Wie kent ze niet, de spin, een kastanje met pootjes, omwikkeld met garen. Bloemen aan takken voor het raam en wanden vol colourfull knutselwerk.

Ook diverse andere materialen worden verwerkt tot kunstwerken, indrukwekkend was een heel groot object gemaakt van zeewier. En je kon er gewoon onder door lopen. Een grasmat, op zijn buik gelegd, waarvan de wortels waren geschoren tot een mooi design. Teveel om op te noemen.

Nog even naar de “shop” waar ik me toch nog ff een leuk handdoekje heb gescoord, uiteraard ook van Studio Job. Was alleen jammer dat er zoveel designs waren. Uiteraard ook kaarten, boeken en nog veel meer en dat alles doordat er in Tilburg ooit heel veel weeftoestellen stonden, aangestuurd door de machines en verzorgd door stroom van een oude stoommachine.

Kortom, een dagje uit voor de hele familie.

 

 

Blog in samenwerking met Textielmuseum Tilburg en Studio Jop